συναρθμώ

-έω, Α

συμφωνώ («ἐμοῑσι συναρθμῆσαι ἐπέεσσι», Απολλ. Ρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀρθμῶ, -έω «συνδέω, συμβιβάζω» (< ἀρθμός «ένωση, φιλία»)].